Πόνος Μαριώρας
Ο χρυσοκέντητος επιτάφιος των Νέων Μουδανιών Χαλκιδικής
Παναγιώτης Καμπάνης
Δρ. Αρχαιολόγος-Ιστορικός, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού
Μεταδιδακτορικός ερευνητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
.... Στον πρώτο Ναό που χτίστηκε στα Νέα Μουδανιά, τον Άη Γιώργη, στα θυρανοίξια όλοι κατέθεσαν τα κειμήλια που είχαν αναλάβει να προστατεύσουν και να μεταφέρουν στη νέα «Γη της Επαγγελίας». Εικόνες, χειρόγραφα, ευαγγέλια, ιερά σκεύη. Ανάμεσά τους και ένας χρυσοκέντητος επιτάφιος εκπάγλου κάλλους, που ο θρύλος ήθελε να έχει κεντηθεί από μια συγχωριανή τους τη Μαριώρα, η οποία τον κέντησε με το ένα της χέρι, μιας και το αριστερό της το είχαν κόψει λόγω αρρώστιας. Η πεθερά μου εξιστορώντας, παρίστανε και τον τρόπο που τον κεντούσε, τοποθετώντας το βαρύτιμο ύφασμα ανάμεσα στο λαιμό και στον ώμο της.
Ο επιτάφιος ως ένα είδος ευλογίας, αποφασίσθηκε να δίνεται προς φύλαξη κάθε χρόνο και σε μια οικογένεια. Η πεθερά μου, ως παπαδοεγγόνα, είχε την τιμή να τον φιλοξενεί σπίτι της παραπάνω από μια χρονιά. Εκείνο που θυμάται έντονα είναι η θεία και απόκοσμη μοσχοβολιά που ανέβλυζε όταν έσκυβαν να τον προσκυνήσουν και τα δάκρυα των γεροντότερων που πότιζαν το πολύτιμο μετάξι, θυμίζοντάς τους τον επιτάφιο της δικής τους ζωής.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στη συνέχεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου