H Ορθόδοξος Ακαδημία Κρήτης (ΟΑΚ), η Διεθνής Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη (ΔΕΦΝΚ) και οι εκδόσεις «ΑΡΜΟΣ» πραγματοποίησαν την εκδήλωση της παρουσίασης του βιβλίου «Το Πρόσωπο του Χριστού στο Νίκο Καζαντζάκη» της Θεολόγου και Επιστημονικής Συνεργάτιδας της ΟΑΚ κ. Μαρίας Χατζηαποστόλου.
Η παρουσίαση έγινε στο «Καφέ Κήπος», στο Δημοτικό Κήπο Χανίων, την Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016. Για το βιβλίο μίλησαν οι κ. Κωνσταντίνος Ζορμπάς, Γενικός Διευθυντής της ΟΑΚ, κ. Σήφης Μιχελογιάννης, Υπεύθυνος Τομέα Κρήτης της ΔΕΦΝΚ, κ. Χρυσόστομος Σταμούλης, Καθηγητής Θεολογίας στο ΑΠΘ - Μουσικός και κ. Γιάννης Σμαραγδής, Σκηνοθέτης.
Σε μία κατάμεστη αίθουσα, γεμάτη από πρόσωπα αγαπημένα, οι ομιλητές ανέλυσαν τη σκέψη τους γύρω από το πρόσωπο του Θεανθρώπου στο έργο του μεγάλου Κρητικού συγγραφέα, κάνοντας αναφορά στη βαθύτερη υπαρξιακή του αναζήτηση και καταρρίπτοντας με την επιστημονική δυναμική τους κάθε στερεότυπο γύρω από τον συγγραφέα της Κρήτης.
Πιο αναλυτικά, ο Γενικός Διευθυντής της ΟΑΚ Δρ Κωνσταντίνος Ζορμπάς, τόνισε τη δική του βιωματική επαφή με τον Καζαντζάκη, ομολογώντας πως ο Καζαντζάκης υπήρξε ένας συγγραφέας ένθεος, ενώ ο κ. Χρυσόστομος Σταμούλης, μίλησε για τη γένεση του βιβλίου, αλλά και για τη διδασκαλία περί έρωτος των Πατέρων της Εκκλησίας και τη συνάντηση αυτής με την καζαντζάκεια σκέψη. Στη συνέχεια, ο κ. Σήφης Μιχελογιάννης ανέλυσε τις βασικές πτυχές του βιβλίου και ιδιαίτερα την παρουσία του Χριστού στη σκέψη του Καζαντζάκη, ενώ ο Σκηνοθέτης κ. Γιάννης Σμαραγδής έκανε δημόσια αναφορά για την ταινία που ετοιμάζει αυτόν τον καιρό και που αφορά τη ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη.
Τέλος, η συγγραφέας του βιβλίου ευχαρίστησε τους ομιλητές, εκφράζοντας τη συγκίνησή της για την τιμή που αισθάνεται με την παρουσία τους και τονίζοντας τη διαχρονικότητα του συγγραφέα για την εποχή μας, μέσα από την ανυπότακτη ματιά του μεγάλου Κρητικού και την αγωνία της ψυχής του.
1 σχόλιο:
...και ορισμένες ενστάσεις!
Θερμά συγχαρητήρια στην κ. Μαρία Χατζηαποστόλου για τη μελέτη της! Κάθε μελέτη έχει πολύ κόπο και πόνο, αλλά στο τέλος εισπράττεις τη χαρά της προσωπικής δημιουργίας!
Η παρουσίαση του βιβλίου πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά θα περιμέναμε η συγγραφέας να μιλήσει και για τη θεματική του βιβλίου και να μην περιοριστεί μονάχα σε ευχαριστίες.
Συνήθως οι συγγραφείς αφιερώνουν αρκετό χρόνο για να παρουσιάσουν κάποιες θέσεις της εργασία τους, ώστε να μάθουν κάποια πράγματα και όσοι δεν διαβάσουν το βιβλίο.
Ας είναι, όμως, δεν πειράζει...
Τώρα, σχετικά με τη θεματική της μελέτης μπορώ να πω ότι η εργασία είναι πολύ ενδιαφέρουσα αλλά και ιδιαζόντως απαιτητική. Επειδή δεν επιθυμώ να αδικήσω τη συγγραφέα(εφόσον το βιβλίο δεν το έχω μελετήσει...),...από τα λίγα που ειπώθηκαν και κυρίως οι θεολογικές αναφορές του αγαπητού μας δασκάλου κ. Σταμούλη μάς οδηγούν στον εξής έντονο προβληματισμό:μήπως,τελικά, κάποιες θεολογικές ερμηνείες είναι παρατραβηγμένες και φτάνουν στα όρια της υπερβολής;
Και εξηγούμαι:για ποιον λόγο αλήθεια πρέπει σώνει και καλά να πούμε ότι ο Καζαντζάκης διασώζει στα έργα του μια κάποια Ορθόδοξη Χριστολογία; Γιατί όταν μιλάμε για το πρόσωπο του Χριστού κάνουμε Χριστολογία -Σωτηριολογία και φυσικά όχι λογοτεχνία,
που είναι εξάπαντος κάτι διαφορετικό!
Και μία πιο προσεκτική μελέτη των έργων του Καζαντζάκη αποκαλύπτει μια Χριστολογία προβληματική και μάλλον νεστοριανική(οι δύο φύσεις του Χριστού ξεχωριστές και η ένωσή τους πραγματώνεται με τρόπο ηθικό) και σε καμία περίπτωση Ορθόδοξη.
Συνεπώς, για τις ανάγκες της εν λόγω μελέτης και της ακαδημαϊκής έρευνας
(ακόμη λόγοι επικοινωνιακοί, ποιμαντικοί κ.α.)σπεύδουμε (με κριτήρια μάλλον συναισθηματικά- ψυχολογικά και όχι οντολογικά)να ανακηρύξουμε τον Καζαντζάκη Ορθόδοξο θεολόγο! Και θα ήταν μεγάλη μας χαρά...μα έλα που σε πολλά σημεία των έργων του μάς καταμπερδεύει(τους ήδη μπερδεμένους και ανυποψίαστους περί θεολογικών πιστούς!)
με τις αναφορές του σε Χριστό και Βούδα -και όχι μόνο- και δεν ξέρω πόσο αυτό βοηθάει ώστε να οδηγηθούμε σε αβίαστες και ορθές ερμηνείες για το πρόσωπο του Χριστού,
οι οποίες μάλιστα να στοιχίζονται(έγινε και αυτήν η αναφορά στην παρουσίαση),
με τη χαλκηδόνια θεολογία!
Μα...εάν δεν κάνω λάθος εκεί έχουμε τη σαφέστατη διατύπωση: "εν δύο φύσεσιν ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως»!!! Όμως, στο έργο του Καζαντζάκη οι φύσεις του Χριστού,συνεχώς, "κάνουν παιχνίδι",(στον "Τελευταίο Πειρασμό" έχουμε το αποκορύφωμα!) ενώ το δόγμα της Χαλκηδόνας μιλάει για μη σύγχυση των φύσεων. Μήπως, τελικά, θα πρέπει να είμαστε λιγάκι πιο προσεκτικοί στις ερμηνευτικές μας θεωρήσεις -διατυπώσεις;
Το έχω γράψει και άλλη φορά:μία μονότροπη ποιητική(λογοτεχνική) βιβλική ανάγνωση, δίχως τις αγιοπνευματικές εμπειρικές ψηλαφήσεις των ερμηνευτών(ακαδημαϊκών και μη), μπορεί και να είναι άκρως επικίνδυνη για τον μεταμοντέρνο άνθρωπο, που είναι βουτηγμένος στις ανοηματικές ηδονές του βίου και πάντως σε καμία περίπτωση δεν ενδιαφέρεται για την ασκητική του εκκλησιαστικού γεγονότος!
Διογένης@(Ε.Μ.)
Δημοσίευση σχολίου