Ο ΓΕΡΩΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΖΩΓΡΑΦΟ ΤΑΚΗ ΣΙΔΕΡΗ

ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου 

Ἀπὸ ἐτῶν, εἶχε ὁ γράφων τὴ χαρὰ νὰ γνωρίσει στὴν Αἰγείρα τὸν συμπαθῆ καὶ ἀξιόλογο ζωγράφο καὶ λογοτέχνη Τ. Σιδέρη καὶ τὸν ἡδυπαθῆ ποιητὴ Κώστα Ριτσώνη, ποὺ ἀσχολεῖται καὶ μὲ τὴν ναΐφ ζωγραφική. 

Ὁ Τάκης γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 1929. Οἱ γονεῖς του κατάγονται ἀπὸ τὴ Σμύρνη. Στὴ ζωγραφικὴ εἶναι αὐτοδίδακτος, μὲ σχετικὲς σπουδὲς κοντὰ στοὺς Γ. Σικελιώτη καὶ Φ. Γαλανό. Δίδαξε ἀρκετὰ χρόνια ζωγραφικὴ σὲ ἰδιωτικὴ σχολή. Ζεῖ καὶ ἐργάζεται στὴν Ἀθήνα καὶ στὴν Αἰγείρα Ἀχαΐας.

Ὀργάνωσε 36 ἀτομικὲς ἐκθέσεις ζωγραφικῆς στὴν Ἀθήνα, τὸν Πειραιᾶ, Κατερίνη, Θεσσαλονίκη, στὸν Βόλο, στὴ Λάρισσα, στὸ Ἡράκλειο, Ρέθυμνο, στὴ Σύρο καὶ στὴν Κέα καὶ συμμετεῖχε σὲ 160 περίπου ὁμαδικὲς ἐκθέσεις στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικό. Τὸ 1962 πῆρε τὸ β΄ Βραβεῖο ζωγραφικῆς στὴν Πανελλαδικὴ Ἔκθεση Νέων. Μεταξὺ τοῦ 1967 καὶ 1988 ἐπισκέφθηκε ἑπτὰ φορὲς τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀσχοληθεὶς μὲ θέματα τοῦ Ἁγιορείτικου χώρου. Ἔργα του βρίσκονται στὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη Ἀθηνῶν, τὸ Μουσεῖο Βορρέ, τὸ Ἵδρυμα Ἐθνικῆς Τραπέζης Θεσσαλονίκης καὶ σὲ πολλὲς δημόσιες καὶ ἰδιωτικὲς συλλογές. 

Ἐξετέλεσε μὲ λάδι, τέμπερα, ἀκουαρέλα, ἀκρυλικὰ καὶ παστὲλ πίνακες, σκίτσα καὶ χαρακτικά. Εἰκονογράφησε ἐξώφυλλα δίσκων, εὐχετηρίων καρτῶν καὶ βιβλίων ὅπως "Τὰ Ρεμπέτικα Τραγούδια" τοῦ Η. Πετρόπουλου (1968), τοῦ "Μπιντέ" καὶ τὰ "Ἅπαντα" τοῦ Μ. Χάκκα, καθὼς καὶ τὸ Ἀναγνωστικὸ "Ἡ Γλῶσσα μου" τῆς Δ΄ Δημοτικοῦ τοῦ Ο.Ε.Δ.Β. (1981). Εἶναι ἀγνωστικιστής, ὅμως ἁπλός, γλυκομίλητος, ἐνθουσιώδης καὶ ἀνθρώπινος, διαθέτων μεγάλην φαντασίαν, μέλος τοῦ ΕΕΤΕ καὶ ἡ παρουσία του στὰ ἑλληνικὰ εἰκαστικὰ δρώμενα ἦταν πάντα ἀθόρυβη καὶ διακριτική.

Τὰ θέματά του εἶναι λαϊκότροπα, ἑλληνικὰ τοπία, προσωπογραφίες, μὲ μία θεματογραφία ποὺ ἐμπλουτίζεται μὲ φανταστικὰ στοιχεῖα, διατηρώντας τὸν οἰκεῖο χαρακτῆρα της. Ἐξετέλεσε μονο- καὶ πολυπρόσωπες συνθέσεις, ὀρχῆστρες (πάλκο), τραγουδιστές, ὀργανοπαίχτες, ζωγράφους, ὀλυμπιονίκες, σημαιοφόρους, ἐργάτες, διαδηλώσεις, γυναῖκες ντυμένες ἢ γυμνές, μόνες ἢ μέσα σὲ συνθέσεις, θάλασσες, ἐσωτερικὰ (μαγαζιά, αἴθουσες ἐκθέσεων), νεκρὲς φύσεις (ψάρια, λουλούδια, φροῦτα), θέματα θρησκευτικὰ καὶ μυθολογικὰ καὶ συνθέσεις μὲ ἑνωμένα ἀποσπασματικὰ εἰκονογραφικὰ τμήματα. 

Ἡ τεχνική του συνήθως εἶναι ἀπὸ ἄποψη ὑφῆς πολὺ ἐλεύθερη, ἁδρὴ καὶ σπατουλοειδής, τρόπον δέ τινα "πουαντιγιστική" καὶ ἐπιθετικὴ (additionel). Πλάθει τὶς μορφὲς καὶ τὶς συνθέσεις μὲ χρώματα χωρὶς περιγράμματα καὶ λεπτομέρειες, δουλεύοντας μὲ ταχύτητα καὶ μαεστρία. Τὰ χρώματά του συνήθως εἶναι ποικίλα καὶ πολὺ ἔντονα μὲ ἀντιθέσεις καὶ ἐνίοτε μὲ "δαιμονικές" φωτοσκιάσεις, ἢ καὶ πολὺ ἀνοιχτὰ καὶ ἀραχνοειδῆ ἰδίως στὶς ἀκουαρέλες. 

Ἡ ζωγραφικὴ τοῦ Τάκη εἶναι ποιητικὴ καὶ ἰδιόρρυθμη, ἔχουσα ρυθμολογικὰ στοιχεῖα τοῦ φωβισμοῦ, τοῦ ἐξπρεσιονισμοῦ καὶ τοῦ ἀντικειμενικοῦ σουρρεαλισμοῦ (gegenständliche Surrealismus), ἐνθυμίζοντάς πως τοὺς R. Dufy, H. Matisse καὶ Γ. Μπουζιάνη, ἐνῶ τὰ χαρακτικά του δημοσιευμένα συχνὰ καὶ μέσα στὰ βιβλία του, μὲ ὄχι βέβαια τόσο σκληρὴ γραμμὴ καὶ κοντρὰστ μαύρου καὶ ἄσπρου, τοῦ ἐξπρεσιονιστῆ F. Masereel. 

Ὁ Τ. Σιδέρης συγχρόνως ὅμως εἶναι καὶ συγγραφεύς. Ἔχει γράψει ποιήματα, πεζὰ καὶ κείμενα γιὰ τὴ ζωγραφικὴ ποὺ δημοσιεύθηκαν σὲ λογοτεχνικὰ περιοδικά, ὅπως τὴν Ἑστία, Πλανόδιον, Ὁδὸς Πανός, Ἡ Λέξη, Φιλολογικὴ Πρωτοχρονιὰ καὶ Πανδώρα. 

Ἐξέδωσε τὰ βιβλία: Ἀτομικὴ ἔκθεση, Κέδρος 1997. Τὸ ἀντρειωμένο τοπίο, Ἐριφύλη 1998. Ἀρχεῖο Νυκτόβιων Κήπων, Ἐριφύλη 1999. Ἀσπρόμαυρες μέρες, Πανδώρα 2001. Ἔφιππος Κουστουμαρισμένος Μανάβης, Πλανόδιον 2002. Τὰ Δύο Πρόσωπα τοῦ Μεσημεριοῦ, Ἐριφύλη 2002. Ὁ Αὔγουστος στὴν Αἰγείρα, Σοκόλης 2003. Μέρες μὲ μικρὲς τέμπερες, Ἐριφύλη 2006. Χρώματα καὶ δύο Πεζά, Τέχνης Οἶστρος 2007. Ἐπίσης τὶς μελέτες: Ἡ ζωγραφικὴ δωματίου τῆς Εὔας Μπουλγουρᾶ, Τὸ δέκατο κῦμα, Ἀθήνα 2009, 105-109. Σχέδια καὶ πίνακές του δημοσιεύθηκαν στὸ Σ. Ἀντωνόπουλου, ἐπιμ., Ἔργα ὁμαδικὰ καὶ ἑνότητες. Δημοτικὴ ἐπιχείρησις πολιτικῆς ἀνάπτυξης Καλαμάτας, Βουρκαριανὴ 2002. 

Εὐχόμεθα νἆναι καλὰ ὁ Τάκης, νὰ δημιουργεῖ καὶ νὰ τὸν χαιρόμαστε.