Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ: "Η Ορθοδοξία δεν έχει σήμερα ιεραποστολή επειδή αναλώθηκε στους κάθε λογής εθνικούς αγώνες"


Ο διάλογος περί της ..."ανήμπορης" Ορθοδοξίας μεταξύ του Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Τσέτση και του Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφείμ, μου θύμισε το σπουδαίο κείμενο του Σταύρου Ζουμπουλάκη "Η γεωγραφική ανακατανομή του χριστιανισμού και οι Ορθόδοξες Εκκλησίεςή Ορθοδοξία και ιεραποστολή".
Εκεί ο Στ. Ζουμπουλάκης λέει πικρές αλήθειες που μέσα στο παραλήρημα των ζητω-ορθοδόξων δεν έχουν ...τύχη.
Ανάμεσα στα άλλα σημειώνει:
"Και η Ορθοδοξία μέσα σε όλα αυτά τι κάνει; Πού βρίσκεται; Λήγοντος του 20ού αιώνα, τής έτυχε ένα αναπάντεχο ιστορικό δώρο: η κατάρρευση του κομμουνισμού τής έδωσε τη δυνατότητα να ξανακερδίσει τα ιστορικά εδάφη της (Ρωσία, Βαλκάνια) και να επανευαγγελιστεί τους ανθρώπους εκεί. Πέραν τούτου ουδέν. Από όλο τον υπόλοιπο κόσμο οι Ορθόδοξοι απουσιάζουν. Ο λόγος είναι απλός: Δεν υπάρχει ουσιαστικά Ορθόδοξη ιεραποστολή. Μπορεί όσοι διαβάζουμε το Πάντα τα έθνη, το τριμηνιαίο περιοδικό του Γραφείου Εξωτερικής Ιεραποστολής της Αποστολικής Διακονίας, να συγκινούμαστε από την ηρωική συχνά προσπάθεια που κάνουν αβοήθητοι λίγοι Ορθόδοξοι κληρικοί και λαϊκοί, αλλά το μετρήσιμο τελικό αποτέλεσμα είναι δυστυχώς αμελητέο, στατιστικώς αδιάφορο... «Γιατί, ενώ η ορθόδοξη ιεραποστολή άρχισε σχεδόν ταυτόχρονα με την προτεσταντική στην Κορέα, σήμερα [1989], οι Προτεστάντες έφτασαν τα 5,5 εκατομμύρια και οι Ορθόδοξοι μόλις πλησιάζουν τις 2000», αναρωτιέται ο αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος; Σύμφωνα μάλιστα με τον Άτλαντα, το 2007, ενώ οι Ορθόδοξοι εξακολουθούν να είναι 2.000 και δεν τους περιλαμβάνει καμία στατιστική μελέτη, οι προτεστάντες είναι περίπου 20.000.000 (το 40% του συνολικού πληθυσμού της χώρας). Ας προσθέσω ότι υπάρχουν 16.500 (νεο)προτεστάντες Κορεάτες ιεραπόστολοι που δρουν σε 173 χώρες και ότι 126 από αυτούς έχουν χάσει τη ζωή τους από το 1999 μέχρι σήμερα, κατά την εκτέλεση της αποστολής τους. 
Η Ορθοδοξία δεν έχει σήμερα ιεραποστολή κυρίως επειδή καταπλακώθηκε από την εθνική ιδέα και αναλώθηκε στους κάθε λογής εθνικούς αγώνες. Οι εθνικές επιδιώξεις απορρόφησαν όλη τη δραστηριότητά της και δεν της έμειναν δυνάμεις για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Η εθνικιστική ιδεολογία στην όποια προσχώρησαν όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες τις έφερε σε αντίθεση και μεταξύ τους και εμπόδισε μια σταθερή και συντεταγμένη Ορθόδοξη ιεραποστολική συνεργασία (όπως έκαναν ευρέως οι προτεστάντες) και, επιπλέον, αλλοίωσε την ίδια την ευαγγελική ουσία του ιεραποστολικού εγχειρήματος τους, όπου υπήρξε, και το μετέτρεψε πολλές φορές σε εξαγωγή εθνικισμού. 
Οι Ορθόδοξοι χριστιανοί δεν έχουν ιεραποστολική συνείδηση. Ανταποκρίνονται πρόθυμα σε κάθε εθνικό προσκλητήριο, ακόμη και στο πιο έξαλλο, αλλά δεν έχουν ώτα ακούειν την εντολή του αναστημένου Χριστού «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη», ίσως επειδή δεν πιστεύουν στη διαβεβαίωσή του «και ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντέλειας του αιώνος» (Μτ 28, 19-20). Η εντολή της αποστολικής μαρτυρίας θεωρούμε ότι αφορά την ιστορία της αρχαίας Εκκλησίας και όχι το εκάστοτε παρόν της, μας συγκινεί περισσότερο η σημαία και ο εθνικός ύμνος από ό,τι ο Σταυρός του Χριστού και το Ευαγγέλιό του. Σήμερα που ο χριστιανισμός καταρρέει στην Ευρώπη και μετακινείται αλλού, ο περιορισμός της Ορθοδοξίας στα γεωγραφικά όρια της ευρωπαϊκής ηπείρου θα την οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε ιστορικό μαρασμό. 
«Η Ορθοδοξία στο σύγχρονο κόσμο» είναι συνηθισμένο και προσφιλές θέμα πολλών εκκλησιαστικών διαλέξεων, όπου ακούγονται διάφορες θεολογικές λιγούρες, πως τάχα ο σύγχρονος κόσμος διψάει για το σωτηριώδες μήνυμα που μόνο η Ορθοδοξία κατέχει αυθεντικά και αναλλοίωτα κ.λπ. κ.λπ. Για να μεταδώσεις ένα μήνυμα πρέπει αρχικώς και κυρίως να υπάρχεις. Η ιεραποστολή για τους χριστιανούς εν γένει αποτελούσε πάντοτε υπακοή στις εντολές του Χριστού («καθώς απέσταλκέ με ο πατήρ, καγώ πέμπω υμάς» Ιω 20, 21 ή «έσεσθέ μοι μάρτυρες [...] έως εσχάτων της γης» Πρ 1, 8), συμμόρφωση προς την αποστολικότητα της Εκκλησίας, μαρτυρία αλήθειας και αγάπης, ειδικά όμως για την Ορθοδοξία σήμερα, όπως διαμορφώνεται η νέα παγκόσμια χριστιανική πραγματικότητα, αποτελεί όρο εκ των ουκ άνευ για την ιστορική επιβίωση της". 

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Υπαρχει βεβαια και η αλλη οψη . Οτι οι ορθοδοξοι ιεραποστολοι ειναι της εκκλησιας που ιδρυσε ο Χριστος . Και κυρητουν χριστιανισμο . Ενω οι προτεσταντες ιεραποστολοι παντα - και στη χωρα μας - κενταν την εγωιστικη χορδη .Jesus loves you . Οτι ο Θεος εχει ιδιαιτερα με σενα και δεν νιαζεται για τους αλλους . Τους ασχημους , τους δυστροπους αλλα μονο για σενα . Ειναι life style ο προτεσταντισμος .Κυρητει ατομικη σωτηρια . Και απευθυνεται παντα σχεδον - στις χωρες που δεν ειναι κυριαρχος - μονο σε νεανικο κοινο μεσαιας ταξης και πανω και παντα στοχευει σε ψυχολογικα κενα . Οι ορθοδοξοι δεν γινεται να διδαξουν τετοιο χριστιανισμο . Ο Χριστος της Ορθοδοξιας ειναι Θεος που θα κανει κριση . Δεν μπορει λοιπον η Ορθοδοξη ιεραποστολη να ειναι τοσο δημοφιλης οσο η προτεσταντικη ειδικα στον 20ο και 21ο αιωνα . Α.Μ

Ανώνυμος είπε...

Aυτά που γράφεις φίλε Α.Μ. θα ίσχυαν(που και πάλι γράφεις κάποιες υπερβολές και ανακρίβειες,αλλά δεν είναι της παρούσης),αν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες είχαν ανεπιτυχή αποτελέσματα στην ιεραποστολική προσπάθεια τους. Ο Ζουμπουλάκης λέει κάτι διαφορετικό,οτι δηλαδή η προσπάθεια αυτή σχεδόν δεν έγινε καθόλου.Και δεν έγινε όχι λόγω έλλειψης δυνατοτήτων,αλλά βασικά λόγω έλλειψης διάθεσης εκ μέρους των Εκκλησιών.Δες πόσο ασφυκτικά έχουν κολλήσει σχεδόν όλες οι βαλκανικές Εκκλησίες(καλά για Ρωσία δε συζητώ,εκεί μιλάμε για ρασοφόρους πρέσβεις του Πούτιν)πάνω στο κρατικό μπράτσο και πόσο πεισματικά αντιδρούν και στον παραμικρό ψίθυρο χωρισμού.Μια Εκκλησία που ακόμα και στην "επικράτεια" της νιώθει ανασφαλής και για να "επιβληθεί" θέλει από δίπλα τον κρατικό σωματοφύλακα,είναι ποτέ δυνατόν να πάει και να κηρύξει σε "ξένα", άγνωστα και ενίοτε εχθρικά εδάφη;;;
Και για να μην παρεξηγηθώ,μιλάω πάντα για την θεσμική πλευρά της Εκκλησίας,όχι για τους μεμονωμένους ηρωικούς κληρικούς που τρέχουν στα βάθη της Αφρικής ή της Ασίας για να κηρύξουν την αναστάσιμη ελπίδα.

Χ.Κ.

Ανώνυμος είπε...

Φιλε ΧΚ καλημερα . Τον τροπο αυτον προσυλητισμου τον εχω ζησει και εγω και ολοι οι τοτε πανκς , μεταλ φανς και αναρχικοι που συχναζαμε στην προξενου κορομηλα στο δευτερο μισο της δεκαετιας 80 . Ειχαν ενα στεκι οι Ευαγγελικοι οπου τρεις φορες την εβδομαδα προσφεραν δωρεαν μη αλκοολουχα ποτα και φυσικα πηγαιναμε ολοι . Βεβαια απο εμας δεν προσυλητισαν κανεναν γιατι καποιοι ειμασταν χριστιανοι ορθοδοξοι - εστω και αν τοτε οχι συνηδητοποιημενοι - και καποιοι πληρως αδιαφοροι . Αλλα ο τροπος ηταν αυτος ακριβως που περιγραφω . Κολακεια της εφηβικης και νεανικης ματαιοδοξιας , ενδιαφερον μονο για τις νεαρες ηλικιες - γιατι δεν καναν τετοιο στεκι σε μερος με γερους - και εστιασμος σε ατομα που ειταν ευαλωτα . Δηλαδγη πολλοι περνουσαμε απο εκει για τζαμπα τσαι η καφε αλλα στους ευαλωτους εστιαζαν - ναρκομανεις κλπ .Τελικα ουτε αυτους προσυλητισαν . Αλλα ο τροπος ειναι αυτος ακριβως . Τον ειδα δια ζωσης τρια χρονια και οχι σε καποια ταινια . Α.Μ Υστερογραφο . Για φιλους εκ νοτιου ελλαδας που πιθανως δεν ξερουν η πρξενου κορομηλα ειναι στο κεντρο της θεσσαλονικης δεκαεια 80 ηταν στεκι νεων .

Ανώνυμος είπε...

Χ.Κ.
"Οι μεμονωμένοι ηρωικοί κληρικοί" δεν είναι μόνοι τους. Βοηθούνται από την Εκκλησία της Ελλάδος, από Ενορίες, από Συλλόγους και Σωματεία, ηθικά και υλικά.
Μην τα μηδενίζουμε όλα.

Ανώνυμος είπε...

Δεν ήταν πρόθεση μου να μηδενίσω τίποτα.Προσπάθειες σαφώς και υπάρχουν,αλλά επίτρεψε μου να εκτιμώ οτι βασίζονται περισσότερο στην "ιδιωτική πρωτοβουλία"(ενοριών,συλλόγων και παρόμοιων φορέων που κι εσύ ο ίδιος ανέφερες)παρά σε μια οργανωμένη εκστρατεία από την κεντρική εκκλησιαστική δομή.

Όσο για τον φίλο Α.Μ,αν και δεν έχει σχέση με το θέμα της ανάρτησης,να πω οτι δεν αμφισβητώ τα βιώματα σου,λέω απλώς οτι από την δεκαετία του '80,έχουν κάπως αλλάξει τα πράγματα.Αρκεί να διαβάσεις σε ποιά σημεία του πλανήτη ανθούν περισσότερο οι προτεσταντικές ομάδες,όπως π.χ οι Ευαγγελικοί.Σε πληροφορώ λοιπόν οτι πλέον ανθούν όχι στα μεγαλοαστικά ευρωπαικά περιβάλλοντα,αλλά κυρίως στις πάμπτωχες λατινοαμερικάνικες χώρες,με τη μακρά ρωμαιοκαθολική παράδοση,όπως π.χ η Βραζιλία(σαν ποδοσφαιρόφιλος ίσως γνωρίζεις για διάσημους Βραζιλιάνους παίκτες που έχουν αφιερωθεί στους Πεντηκοστιανούς,όπως Κακά,Νειμάρ κλπ).Το γιατί και πως συμβαίνει αυτό είναι άλλο θέμα,απλά θέλω να πω οτι το παλιό κλισέ"πλούσιος,λευκός,αγγλοσάξωνας προτεστάντης" έχει αλλάξει.

Related Posts with Thumbnails