Τρίτη 2 Απριλίου 2013

Οι σχέσεις Ρώμης – Κωνσταντινούπολης: Τα παλαιά «τραύματα», οι νέες ελπίδες


Τα μείζονα θεολογικά προβλήματα στο διάλογο και οι εκκλησιολογικές προϋποθέσεις για την υπέρβασή τους 
H εκλογή στο θρόνο του Προκαθημένου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και της Επισκοπής της Πρεσβυτέρας Ρώμης του κ. Φραγκίσκου γέννησε στην υπόθεση του διαχριστιανικού διαλόγου νέες ελπίδες. Καλλιέργησε, σε συμβολικό μέχρι στιγμής επίπεδο, νέες προσδοκίες για μια νέα, θετικότερη προοπτική στις σχέσεις της Ρωμαιοκαθολικής και της Ορθόδοξης Εκκλησίας και στον μεταξύ τους θεολογικό διάλογο, τον διεξαγόμενο εδώ και δεκαετίες με σκοπό την διαμόρφωση των συνθηκών που θα επιτρέψουν την άρση του σχίσματος του 1054 και θα επαναφέρουν την Χριστιανική Εκκλησία στην αρχαία, την αρχική της ενότητα. 
Το βασικό εκκλησιολογικό πρόβλημα που τίθεται στον διαχριστιανικό διάλογο (η υπέρβαση του οποίου αποτελεί την αναγκαία προϋπόθεση για τη διευθέτηση του θέματος της πρωταρχικής και κύριας διαφοράς που έγκειται στο δογματικής φύσεως θέμα του «Filioque») είναι το ζήτημα του λεγομένου «πρωτείου» του Πάπα, ενός «πρωτείου» το οποίο προβάλλεται ως υπερτάτη διοικητική εξουσία του Επισκόπου της Ρώμης σ’ ολόκληρη την Χριστιανική Εκκλησία. Πρόκειται για μείζον πρόβλημα καθώς την εξουσία αυτή προσπάθησε να θεμελιώσει η Ρωμαιοκαθολική (εφεξής: Ρ/Κ) Εκκλησία πάνω σε μια πλαστή θεωρία, σύμφωνα με την οποία ο Απόστολος Πέτρος ήταν η κεφαλή των Αποστόλων και, βάσει της θεωρίας αυτής, το προνόμιο αυτό μετέδωσε στον Επίσκοπο της Ρώμης, στην οποία υπήρξε πρώτος Επίσκοπος. Ετσι, λένε οι Ρωμαιοκαθολικοί, η Εκκλησία πρέπει να αναγνωρίζει τον Πάπα ως κεφαλή Της και τοποτηρητή του Χριστού στη γη. 
Από τη πλαστή αυτή θεωρία ο νέος Πάπας Φραγκίσκος φάνηκε να κρατά αποστάσεις, και ακριβώς τούτο το γεγονός - το άκρως ενδιαφέρον, εξ επόψεως θεολογικής και ου μόνον - είναι που σηματοδοτεί, που προδιαγράφει μια νέα αντίληψη, μια νέα θετική ατμόσφαιρα στο διαχριστιανικό διάλογο. Δημιουργεί ένα νέο, αισιόδοξο κλίμα. Είναι ενδεικτικά τα όσα μετέδωσαν τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως (ΜΜΕ): H ιταλική τηλεόραση RAI, σε επανειλημμένες σε ανταποκρίσεις της από το Βατικανό μετέδωσε ότι «η στάση και οι πρώτες κινήσεις του Πάπα Φραγκίσκου δείχνουν ότι σημείο αναφοράς του φέρεται να είναι ένα εκκλησιαστικό σύστημα στην κορυφή του οποίου να μπορεί να βρίσκεται ένας "πρώτος μεταξύ ίσων"» («primus inter pares»), ένα οργανωτικό οικοδόμημα, δηλαδή, το οποίο πόρρω απέχει από το ισχύον, συγκεντρωτικό σύστημα διοικήσεως της Ρ/Κ Εκκλησίας, ενώ ιστορικά ταυτίζεται με την παράδοση και τις θέσεις της Ορθοδοξίας. Στο πλαίσιο της ιδίας «στροφής», εν σχέσει με τους προκατόχους του, ο νέος Ποντίφικας δεν αυτοχαρακτηρίστηκε Πάπας, αλλά «Επίσκοπος της Ρώμης και διάδοχος του Πέτρου», ενώ σε μια άλλη συμβολικού χαρακτήρα κίνηση, ανεκοίνωσε ότι στο οικόσημο που θα συμβολίζει την θητεία του δεν συμπεριλαμβάνονται τα τρία στέμματα που συνδέονται με την παπική εξουσία. Επελέγησαν μόνον τα κλειδιά του Αγίου Πέτρου και η αρχαία μίτρα του Επισκόπου της Ρώμης. Βεβαίως, όλα αυτά είναι ενθαρρυντικά για τη πορεία του διαχριστιανικού διαλόγου, καθώς φανερώνουν μια νέα κουλτούρα διαλόγου, εγγύτερη προς το πνεύμα της Ορθοδοξίας, ωστόσο δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι ο νέος Ποντίφηκας κουβαλά στη πλάτη του ένα βαρύ φορτίο από εκκλησιολογικές εκτροπές των προκατόχων του στο θέμα του «πρωτείου», από τις οποίες – αν πράγματι εννοεί τα όσα λέει - θα πρέπει να αποστεί. 
Οι απόψεις της Ρ/Κ Εκκλησίας περί πρωτείου του Ρώμης, είναι βιβλικά και ιστορικά αστήρικτες. Στο χωρίο Εφεσ. 5, 23 σημειώνεται απερίφραστα ότι «ο Χριστός έστι η κεφαλή της Εκκλησίας», στην οποία παραμένει αυτός κατά τη διαβεβαίωσή του «έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. 28, 20). Αλλά και από την Καινή Διαθήκη δεν προκύπτει ότι ο Απόστολος Πέτρος ήταν κεφαλή των Αποστόλων με την έννοια της διοικητικής εξουσίας. Βέβαια οι Ρωμαιοκαθολικοί προσπαθούν να θεμελιώσουν την εξουσία αυτή στο Ματθ. 16, 18 («Σύ ει Πέτρος και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν»), το οποίο ερμηνεύουν έτσι ώστε χωρίς τον Πάπα, διάδοχο του Απ. Πέτρου, να μην μπορεί να νοηθεί η ύπαρξη της Εκκλησίας. Εδώ όμως οι Ρωμαιοκαθολικοί παραβλέπουν σκόπιμα τη σωστή ερμηνεία των χωρίου από τους Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι στηρίζουν τη σωστή αυτή ερμηνεία στο χωρίο Α’ Κορ. 3, 11 – 12: «Θεμέλιον άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ος έστι Ιησούς Χριστός». Οσον αφορά το «πρωτείο»: Και βέβαια είχε πρεσβεία («πρωτείο») ο Ρώμης στην αρχαία Εκκλησία, που του αναγνωρίσθηκαν με την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, αυτά, όμως, δεν ήταν πρεσβεία εξουσίας και εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας, αλλά πρεσβεία τιμής, επειδή ήταν Επίσκοπος της Ρώμης, της λαμπρής και δοξασμένης πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, της μητέρας των αγίων και των μαρτύρων. Εννοείται δε ότι μετά το σχίσμα του 1054 έπαυσε να ισχύει αυτή η αναγνώριση του πρωτείου τιμής στον Επίσκοπο (της μέχρι τότε αδιαίρετης, αρχαίας Εκκλησίας) της Ρώμης και αυτό έκτοτε περιήλθε στον εκάστοτε Επίσκοπο της Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικό Πατριάρχη της Ανατολικής του Χριστού Εκκλησίας. 
Δυστυχώς, η Ρ/Κ Εκκλησία μέχρι σήμερα εμμένει στις πλάνες της περί «πρωτείου» θέλοντας να επιβάλλει τις φίλαρχες αξιώσεις της στην Ανατολική, τη δική μας Ορθόδοξη Εκκλησία. Στην «Οδηγία» που εξέδωσε το «Συμβούλιο για το Δόγμα της Πίστεως» της Ρ/Κ Εκκλησίας τον Ιούλιο του 2007 καταγράφεται ο ισχυρισμός ότι μόνον η Ρ/Κ Εκκλησία εξασφαλίζει σωτηρία των πιστών, διότι είναι εκείνη που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός. Η «κοινωνία των Eπισκόπων μετά του διαδόχου του Πέτρου» (που κατ’ αυτούς είναι ο Πάπας) καθορίζεται ως η ουσιαστική προϋπόθεση με την οποία οριοθετούνται και όλες οι εκκλησιαστικές δομές και περιγράφονται οι εσωτερικές αρχές και οι όροι, δι’ έκαστην «ιδιαιτέραν» Εκκλησία, αλλά δι’ αυτήν την «Καθολική Εκκλησία». Η μη επίτευξη της κοινωνίας αυτής αποτελεί, κατά την ως άνω «Οδηγία», το εμπόδιο για την μη φανέρωση μέσα στην ιστορία εκάστης «Εκκλησίας» ως Εκκλησίας. Και η «Οδηγία» καταλήγει στη διαπίστωση ότι «η μόνη αληθινή Εκκλησία, η οποία διατηρεί τα γνήσια στοιχεία, τα οποία καθώρισεν ο Χριστός δια την Εκκλησίαν, είναι η «Καθολική Εκκλησία», αυτή είναι η πραγματική και ορατή Εκκλησία εντός της ιστορίας, η οποία ιδρύθηκε υπό του Χριστού επί της γης». Σύμφωνα με την ίδια «Οδηγία»: Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μεν «αυθεντική Εκκλησία», διατηρεί χάρη στην Αποστολική διαδοχή πραγματικά μυστήρια και επομένως δικαιούται να λέγεται ιδιόρρυθμη και τοπική, είναι «αδελφή Εκκλησία» με την Καθολική, αλλά παρουσιάζει ένα «μειονέκτημα», μία σημαντική «ατέλεια» και η «ατέλεια» αυτή, συνίσταται εις το ότι η Ορθόδοξη δεν αναγνωρίζει το «πρωτείο της Ρώμης», δηλαδή δε αναγνωρίζει τον Πάπα ως «ορατή κεφαλή» της Εκκλησίας, ως «τοποτηρητή του Χριστού στη Γη». (βλ. εφημ. «Καθολική», τ. 3078 / 24-7-07, σελ.3). Ασφαλώς, πρόκειται για απόψεις εκκλησιολογικά εσφαλμένες, θεολογικά αστήρικτες - και άρα πεπλανημένες - οι οποίες το μόνο που φανερώνουν είναι μια διάθεση «καπετανάτου» της Ρ/Κ έναντι της Ορθοδόξου Εκκλησίας. 
Ενα άλλο πλήγμα στο διαχριστιανικό διάλογο αποτέλεσε και η κατάργηση του τίτλου του «Πατριάρχου της Δύσεως» από τους τίτλους του μέχρι πρότινος Πάπα Βενεδίκτου ΙΣτ', η οποία δυσχέρανε αντί να διευκολύνει τις σχέσεις της Δυτικής Καθολικής με την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο τίτλος «Πατριάρχης της Δύσεως» παρελείφθη από την έκδοση του 2006 της Επετηρίδας της Αγίας Έδρας, ενώ διατηρήθηκαν οι τίτλοι του «Βικαρίου του Χριστού» και του «Υπάτου Ποντίφικος της Παγκοσμίου Εκκλησίας». Ο μόνος τίτλος από αυτούς που χρησιμοποιεί ο Πάπας, ο οποίος ανάγεται στην περίοδο της πρώτης χιλιετίας, την περίοδο της ενιαίας Εκκλησίας και γίνεται αποδεκτός από την Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι ο τίτλος του «Πατριάρχου της Δύσεως», η κατάργηση του οποίου περιέπλεξε την πολύ δύσκολη συζήτηση περί των πρωτείων του Πάπα, ελπίζουμε δε ο νέος Πάπας κ. Φραγκίσκος, εφ΄ όσον επιθυμεί τον ειλικρινή διάλογο στη βάση της ιστορικής αληθείας να ενεργήσει τα δέοντα για την επαναφορά του τίτλου (του) στην Επετηρίδα (Annuario). Για το ίδιο θέμα και ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ιωάννης (Ζηζιούλας) είχε επισημάνει (εφημ. «Το Βήμα», 14.6.2006, σελ. 12) παλαιότερα άρθρα του καθηγητού Joseph Ratzinger και ήδη απελθόντος Πάπα Βενεδίκτου ΙΣτ', τα οποία υποδεικνύουν ότι ο μόνος τρόπος για την αντιμετώπιση του ζητήματος των πρωτείων του Πάπα είναι η αναγνώριση μόνον όσων ήσαν αποδεκτά κατά την πρώτη χιλιετία, της ενιαίας Εκκλησίας, υποστηρίζοντας εν προκειμένω ο σεβ. Περγάμου ότι η κατάργηση του τίτλου του «Πατριάρχου της Δύσεως» υπονομεύει εντελώς αυτή τη δυνατότητα. 
Στο πλαίσιο του διαχριστιανικού διαλόγου η Ορθόδοξη Εκκλησία, δια του συντονιστικού αυτής κέντρου, του Οικουμενικού Πατριαρχείου, εξαίροντας το οικουμενικό κύρος του Συμβόλου της Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως, έχει δηλώσει ευθύς εξ αρχής και χωρίς περιστροφές ότι «πάσα ένωσις δέον να στηρίζηται επί της κοινής πίστεως και ομολογίας της αρχαίας αδιαιρέτου Εκκλησίας των επτά Οικουμενικών Συνόδων και των οκτώ πρώτων αιώνων» (Σταυρίδη Βασ., «Ιστορία της Οικουμενικής Κινήσεως», Θεσ/νίκη, 1984, σελ. 349) και επ’ αυτής μόνο της βάσεως συζητά και προσεύχεται για την ενότητα της διαιρεμένης Χριστιανοσύνης. Σίγουρα ο δρόμος για την ενότητα είναι μακρύς και μόνο με ροδοπέταλα δεν είναι στρωμένος. Ακριβώς γι΄ αυτό το λόγο θα αποτελούσε ευχής έργον εάν ο νέος Πάπας προσπαθούσε να αποδείξει ότι το πρωτείο του Επισκόπου Ρώμης, είναι δυνατόν να λειτουργήσει ως πρωτείο ενότητας στα πλαίσια της Εκκλησίας, εκδηλούμενο, κυρίως, ως πρωτείο διακονίας, μαρτυρίας, ευθύνης και τιμής και όχι εξουσίας. Αυτό όμως πρέπει να ξεκινήσει προπαρασκευαστικά από την κατανόηση της λειτουργίας του πρωτείου του, ως Επισκόπου Ρώμης, στο ίδιο το εσωτερικό της Ρ/Κ Εκκλησίας και ύστερα να φανερωθεί και προς τα έξω ως μια ειλικρινής αλλαγή στάσης – μια ανανοηματοδότηση - στο διαχριστιανικό διάλογο. Και ενώ οι δύο Εκκλησίες θα συνεχίζουν να επιχειρούν την υπέρβαση των θεολογικών τους διαιρέσεων, η εκλογή του νέου Πάπα μπορεί να δώσει την ευκαιρία να καλλιεργηθεί περαιτέρω και εν παραλλήλω η ελπίδα για την ανάπτυξη μιας άλλης μορφής διαλόγου από τον οποίον θα αναδειχθούν οι θεολογικές και ανθρωπολογικές συντεταγμένες επί των οποίων θα μπορούν οι Εκκλησίες και οι Ομολογίες να συμπορευθούν προκειμένου συμβάλλουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση μιας κοινής συνειδήσεως για την αντιμετώπιση και επίλυση διαφόρων συγχρόνων προβλημάτων που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο, προβλημάτων κοινωνικών, οικονομικών, πολιτισμικών, ειδικών (οικολογία – περιβάλλον, γενετική, ευθανασία, κλπ) και υπαρξιακών. 
Αναφορικώς με τον θεολογικό διάλογο καθ΄ εαυτόν: ασφαλώς και θα πρέπει να συνεχισθεί. Για να γίνει, όμως, πιο ουσιαστικός, ο νέος Πάπας οφείλει να δώσει απτά δείγματα γραφής. Να αποδείξει ότι προσέρχεται ως αδελφός εν Χριστώ, εν πνεύματι αγάπης, και όχι, όπως οι προκάτοχοί του, ως εξουσιαστής της Χριστιανικής Εκκλησίας, κραδαίνοντας το «πρωτείο». Απευχόμαστε να συμβεί το δεύτερο και προσευχόμαστε για το πρώτο, δηλαδή για μια συνάντηση που θα υπηρετεί το όραμα «της των πάντων ενώσεως», υπέρ του οποίου ακαταπαύστως δέεται η Ορθόδοξη Εκκλησία, ένα όραμα το οποίο αποτελεί επιτακτικό της καθήκον, κατά το θέλημα του Κυρίου, καθώς απορρέει από την ρητή ευαγγελική εντολή για την ενότητα της χριστιανοσύνης («ίνα πάντες εν ώσιν», Ιωαν. 17, 21). Η Ορθόδοξη Εκκλησία αντιλαμβανομένη το διαχριστιανικό διάλογο ως αγώνα για την επάνοδο των Ρ/Κ αδελφών μας στο χώρο της μιάς και μοναδικής, εν Χριστώ αληθείας, όπως την εξέφρασαν με τα δόγματα και τους Κανόνες οι Οικουμενικές Σύνοδοι της αδιαίρετης αρχαίας μας Εκκλησίας, έχει απευθύνει εδώ και χρόνια τη πρόταση - πρόσκληση για ένα διάλογο τίμιο και ειλικρινή. Την πρόταση αυτή επικαιροποίησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τονίζοντας, κατά την προσφώνησή του προς τον νέο Πάπα κ. Φραγκίσκο, ότι «η ενότης των Χριστιανικών Εκκλησιών τυγχάνει το πρώτιστον μέλημα ημών και είναι, ασφαλώς, μια εκ των βασικών προϋποθέσεων δια την ενώπιον των ομμάτων των εγγύς και των μακράν αξιοπιστίαν της χριστιανικής μαρτυρίας μας. Προς επίτευξιν αυτής χρειάζεται να συνεχισθεί ο αρξάμενος Θεολογικός διάλογος, δια να κατανοηθεί από κοινού και να προσεγγισθή η αλήθεια της πίστεως και η εμπειρία των Αγίων και η κοινή, δι' Ανατολήν και Δύσιν, παράδοσις της πρώτης χριστιανικής χιλιετίας». Η Ρώμη καλείται να τείνει ευήκοον ούς – και ο νέος Πάπας να (απο-) δείξει εμπράκτως την (εικαζομένη, εκ των πρώτων λόγων αυτού) καλή του θέληση. (Αμήν). 
Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι καθηγητής (ΠΕ01) Β/θμιας Εκπαίδευσης 

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η φώτο είναι σκέτη ανατριχίλα.

Πιο χάλια δεν γίνεται.

Καλά ρε συ Τάκη οταν βλέπεις αυτή την φώτο πως αισθάνεσαι;

Εμένα μου έρχεται εμετός στην κυριολεξία.

σκέφτομαι τους Αγιους Πετερες που ο ενας ελεγε τον Πάπα να καταράσθε, σκέφτομαι τον Αγ.Γρηγόριο Παλαμά, τον Αγ.Μαρκο τον ευγενικό.

Δηλ. ειλικρινά γιαυτούς τι γνώμη έχεις;

Ειλικρινά πες μου ήταν άσχετοι και έχουμε δίκιο εμείς ας πούμε;

Δεν μπορώ να σε καταλάβω.

αν είσαι Ορθόδοξος και τιμάς τους Αγιους τότε γιατί δεν ακολουθείς το παράδειγμά τους.
Δεν μπορώ να φανταστώ να είναι κανείς Ορθόδοξος και να διαφημίζει π.χ. τον Πάπα.
Πως γίνεται αυτό;
Πες μου εναν αγιο που ειχε τετοιες σχέσεις με τον Πάπα. ΕΝΑΝ. και αν μου βρεις τότε θα πω οκ Ζητω ο Παπας.
Πες μου εναν Αγιο που να ειχε τετοια σχεση που εχει ο σημερινος Πατριάρχης.ΕΝΑΝ.

Διογένης/Ε.Μ. είπε...

Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ !!!

Αφού συμφωνήσω με τις θέσεις του αρθρογράφου για την αναγκαιότητα συνέχισης ενός γόνιμου και ανυπόκριτου θεολογικού διαλόγου και όχι μόνο, σε καιρούς, μάλιστα, αφιλίας και σχιζοειδούς εσωστρέφειας, όπου μοναδικός καρπός της είναι η γέννηση της μισαλλοδοξίας και των ολοκληρωτικών ιδεολογιών, θα καταθέσω με τη σειρά μου τους εντονότατους προβληματισμούς που με πολιορκούν το τελευταίο χρονικό διάστημα, για τα βήματα που έχουν γίνει(δηλαδή, δεν έχουν γίνει!)μέχρι τώρα.

Διαπιστώνω, μάλιστα, από την πλευρά των Ελλήνων θεολόγων μία υπέρμετρη αισιοδοξία, η οποία και αδυνατώ να κατανοήσω, από πού αυτήν αντλείται! Βέβαια, είναι και ο γράφων της σχολής του διαλόγου και της εν Χριστώ επικοινωνίας, αφού υπάρχουμε για να αγαπούμε και για να επικοινωνούμε ή να το πούμε και αλλιώς διαλεγόμαστε για να υπάρχουμε αγαπητικά.
Συνήθως, όμως, μας προσγειώνουν απότομα τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα, που έρχονται να επιβεβαιώσουν τις τυχόν αμφιβολίες μας για τις ‘’αγαθές προθέσεις’’ της ‘’Αγίας Έδρας’’! Αυτά, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για υπέρμετρους ενθουσιασμούς. Ζητούν επιτακτικά τη δική μας ερμηνεία, η οποία είναι ανάγκη να στηρίζεται σε βιβλικά και αγιοπατερικά δεδομένα.

Και φυσικά το ‘’Πρωτείο’’ είναι μία κραυγαλέα περίπτωση εκκλησιολογικής διαστροφής και οι παρεκκλίσεις αυτές δεν θεραπεύονται με ασπιρίνες! Είναι καρκίνωμα στο σώμα της Εκκλησίας και πρέπει να αποκοπεί επειγόντως. Ειδάλλως, μιλάμε για καθαρά υποκριτικές επικοινωνιακές πρακτικές, από τις οποίες έχουμε χορτάσει και αηδιάσει, τουλάχιστον από το χώρο της θλιβερής και τρισάθλιας πολιτικής. Η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, μάλλον έχει εγκλωβιστεί, αιώνες τώρα, σε έναν εγκοσμιοκρατικό τύπο έκφρασης και είναι αυτός που την οδηγεί σε αυτά τα ασυγχώρητα λάθη!

Αγαπητέ, κύριε, Ανδρεόπουλε είμαι σίγουρος πως ενόχλησε κι εσάς, όπως φυσικά και όλους μας η υποκριτική και σκανδαλιστική στάση της παρουσίας των ουνιτών διακόνων και μάλιστα η ελληνόφωνη ανάγνωση των ευαγγελικών περικοπών! Θέλουν να μας δείξουν κάτι σημαντικό μ’ αυτό ή απλά θέλουν συνεχώς να προκαλούν την ιστορική μνήμη της πολύπαθης ορθόδοξης ανατολικής Εκκλησίας; Είναι αυτό εκκλησιολογικό προχώρημα; Δεν θα έπρεπε να ξεκινήσουν από τα πολύ ‘’χοντρά’’ για να πάνε μετά και στα δογματικά; Είναι το μεγαλύτερο αγκάθι και γνωρίζουμε πολύ καλά το σκοτεινό ‘’ιεραποστολικό έργο ‘’ της και αυτό φαίνεται η ‘’Αγία Έδρα’’ – μιλώ για το πρόβλημα της Ουνίας - δεν επιθυμεί να το αποκόψει!

Δεν θέλω να αναφερθώ στις πολιτικο- οικονομικές δραστηριότητες της Εκκλησίας της Ρώμης, γιατί αυτές, μάλλον, βγάζουν μάτια! Σκάνδαλο Μέγα! Να θυμηθούμε λίγο και τις ενέργειές της στον πρόσφατο πόλεμο στα βαλκάνια;

Εκεί, όμως, που εμείς οι ορθόδοξοι δεν δίνουμε και ιδιαίτερη σημασία είναι τα ''ρόζ'' σκάνδαλα της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (ομοφυλοφιλία, παιδεραστία. Αυτά, βέβαια, δεν λησμονώ πως έχουν ιδιαίτερη άνθιση και στη δική μας Εκκλησία!). Δηλαδή, αυτά δεν μας προβληματίζουν καθόλου; Μα θα μου πείτε, εάν περιμένουμε να θεραπευτούν αυτά τα πάθη δεν πρόκειται να προχωρήσει τίποτα! Δεν ξέρω…! αλλά πάντα έρχονται στο μυαλό μου οι αγώνες των αγίων μας, οι οποίοι και δεν έκαναν κάτι, εάν πρώτα δεν είχε προηγηθεί η κάθαρση από τα πάθη! Μήπως, τελικά ‘’ποιούμε την νήσσαν’’ σε τόσο σοβαρά εκκλησιολογικά και θεολογικά θέματα και το παιχνίδι παίζεται μονάχα σε επίπεδο επικοινωνιακό, ίσως και πολιτικό, που πόρρω απέχει από την Αλήθεια του Θεανθρώπου Χριστού;

Μήπως, λέω,…! δεν μπορώ να γνωρίζω τις πραγματικές προθέσεις! Προς το παρόν διατυπώνουμε υποθέσεις και προβληματισμούς και περιμένουμε τα ιστορικά γεγονότα για να μας διαφωτίσουν! Μέχρι,τότε, είναι πνευματικά χρήσιμο να προηγηθεί έντονη και έμπονος προσευχή!

Από το Διογένη/Ε.Μ.

Ανώνυμος είπε...

...και εκεί που λέγαμε Παναγιώτη που χάθηκαν οι οικουμενιστές θεολόγοι, νάτος ο δικός σου!

(Πάντα επίκαιρος, πάντα με το βλέμμα στη Ρώμη...)

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλά τα γράφει ο θεολόγος Χάρης Ανδρεόπουλος! Καλή και η προσέγγιση από τον Διογένη / Ε.Μ.

Eλπίδιος

Ανώνυμος είπε...

προσεγμενο αρθρο χωρις ακροτητες απο τα καλυτερα που εχουν γραφει στον ιστοτοπο. Οντως πρωτειο εξουσιας δεν μπορει να δεχτει η ανατολικη εκκλησια. Το φιλιοκβε ορθως ως προσθηκη στο συμβολο εντασεται στο ιδιο προβλημα- τοσο η επανερμηνεια του σε ορθοδοξα πλαισια("προιεναι") οσο και η οικονομια στην αντιμετωπιση του συμβολου προυποθετει κινησεις απο τη Ρωμη. Ανεξαρτητα της συζητησης περι πρωτειου ως ενδειξη καλης θελησης να μην χρησιμοποιειται στο βατικανο η προσθηκη ωστε να επανελθουμε στην κατασταση του 1000μχ.Η τουλαχιστον το συμβολο με την προσθηκη να θεωρειται "τοπικο" ανεπισημο (ως εν Τολεδω)και το επισημο στην Ρωμη ιδιως στις "οικουμενικες Θ λειτουργιες" να ειναι ανευ της προσθηκης.
Η ουνια ειναι προβλημα και εκκλησιολογικη ανωμαλια απο αιωνες -η αντιμετωπιση των προβληματων σε ουκρανιαΡωσια κλπ και η συσφιξη των σχεσεων θα τους μετατρεψει απο ουνιτες σε ελληνορυθμους , οπως ακριβως εχει και το πατρ αντιοχειας δυτικορυθμους(παντως το θεμα αυτο δεν ενοχλει τον Βολοκολαμσκ πλεον -δεν καταλαβαινω τους εν Ελλαδι )

Ανώνυμος είπε...

Αυτά τα πάθη 1:05 θεραπεύονται μέσα στην εκκλησία του Χριστού,μέσω Του Αγ.Πνεύματος. Όταν Αγ.Πνεύμα δεν υπάρχει στους Λατίνους,πως θα θεραπαυτούν αυτά τα πάθη; Αλλά γιατί να ευλογήσουμε τα γένια μας εμείς τα πριγκιπόπουλα, που και εμείς δεν διαφέρουμε αν και έχουμε το Πνεύμα; Εμείς πιο αυστηρά θα κριθούμε αφού έπρεπε τα χαρίσματα που πήραμε να τα αυξήσουμε. Το πρόβλημα είναι πως θα αγαπήσουμε Τον Χριστό. Πως θα μας πουν οι ταγοί μια κουβέντα να αγαπήσουμε Τον Χριστό και πως να μισήσουμε την αμαρτία ώστε μαζί με τον αγώνα να γίνουμε άγιοι...άγιοι!!!Σήμερα,ακούς και σου λένε οι Ιερείς μας στον άμβωνα-Μην ακούτε τι κάνουμε αλλά τι λέμε- Και όμως!Αν δεν δώσεις στον άλλον να καταλάβει με τη ζωή σου πρώτα και έπειτα με τον λόγο σου ότι το πολυτιμότερο αγαθό είναι η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,ΤΟ μίσος για την αμαρτία,ο αγώνας δεν έχει νόημα. Να στο μεταδώσει με τρόπο που να κάτσεις στο ταμείο σου και να κλαίς γιά το ότι λύπησες ΤΟΝ χΡΙΣΤΌ,γιατί δεν είχες φιλότιμο και ενδειαφέρον να ψάξεις έστω και από μόνος σου να Τον βρείς ενώ Εκείνος προέτρεπε προς αυτή την κατεύθυνση. Γιαυτό ήρθε στη γη,για να φέρει έναν άλλο τρόπο Ζωής που να οδηγεί στην ελευθέρωση των παθών σταδιακά έτσι ώστε κάποτε ενώ ήσουν οργίλος να πεις''εγώ κάποτε οργίλος ήμουν τι έγινε τώρα και δεν οργίζομαι; Είχα στην καρδιά μου την κακία που είναι τώρα αυτό το πάθος; Γιατί αγαπώ όλο τον κόσμο; Και να καταλήξεις στο ότι η Αγάπη Του Θεού μέσα από ΤΟ ΑΓ.ΠΝΕΥΜΑ σε καθάρισε. Όταν όμως δεν υπάρχει άγ.πνευμα πως θα βοηθηθεί ο ετερόδοξος και ο ετερόθρησκος να απαλλαγεί από αυτά τα θηρία που έχουμε μέσα μας; Επομένως δεν είναι το θέμα να έρθουν στην αγία Πίστη μας αλλά και να Ζήσουν την πνευματικότητα.Αυτό όμως προυποθέτει καλή πρόθεση και ταπείνωση.Δεν θέλουν να πιστέψουν . Απλά πράγματα και μην κοροιδευόμαστε. Θα πίστευαν έλεγε ο πατήρ Παίσιος εάν εμείς οι Ορθόδοξοι το δείχναμε με την πίστη μας και την αγάπη μας και την αλήθεια μας. Αλλά και εμείς ξένοι προς την Πίστη είμαστε τι περιμένουμε; Αυτοί που θέλουν όμως να πιστέψουν, πιστεύουν!Γνώρισα μια Βραζιλιάνα, η οποία μου είπε πως στη Βραζιλία η Παναγία η δική σας [μου είπε] με έκανε καλά ενώ στην καθολική εκκλησία θαύματα σπάνια βλέπεις *και έτσι πείστηκα και ήρθα στη δική σας εκκλησία. Και να ξέρεις πως δεν φταίνε οι καθολικοί που δεν ήρθαν στην πίστη σας,οι παπάδες οι μεγάλοι φταίνε που νομίζουν πως είναι δική τους η εκκλησία. Εγώ όμως εκτός από αυτή την σκέψη προσέθεσα και την δική μας απιστία και με τα έργα αλλά και με τα λόγια.Ο Δυτικός τρόπος ζωής έφερε την πτώση δυστυχώς και η δική μας αδιαφορία!-

Ανώνυμος είπε...

@1.09
τον οικουμενισμο στο στγκεκριμενο αρθορο πού ακριβως τον εντοπιζετε;;
διοτι εγω βλςπω τα ακριβως αντιθετα.
Κ.Ν.

Δημήτρης είπε...

Τελικά πολύ μίσος καλλιεργείται μέσα στην Εκκλησία

Ανώνυμος είπε...

1:25
"Όταν Αγ.Πνεύμα δεν υπάρχει στους Λατίνους"

Αυτο ειναι αποψη σας ενδεχομενως και του Παισιου. Ωστε το Αγ Πνευμα πνεει μονον στην ορθοδοξη εκκλησια..γενικως μονον στους ορθοδοξους ισως και μονον στους χριστιανους
Μαλιστα -ασφαλως γνωριζετε την ευαγγελικη φραση οτι πνεει οπου θελει κλπ αλλα προφανως εννοειται μονον εντος της ορθοδοξιας
Μηπως κατεχει και την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ η ορθοδοξη εκκλησια? ΚΑι συνεπεια των πιθανων πλανεων εφυγε το Αγ Πνευμα απο τη δυτικη εκκλησια?
Να σας χαιρονται οι εν Ελλαδισταν πνευματικοι σας που σας λενε οτι εφυγε το Αγ Πνευμα απο τη δυτ εκκλησια και να χαιρονται και τους αντιστοιχους δικους τους οσοι απηχουν τιςς αποψεις του catholicus-laicus-blogspot.Κι εκεινοι κατεχουν την απολυτη αληθεια απο αιωνες και ειναι η μοναδικη εκκλησια(εμεις εχουμε ατελειες)

Για τα θαυματα ας πατε στη Λουρδη να ενημερωθειτε σχετικα η δεν σας επιτρεπουν οι πνευματικοι σας "συγχρωτισμο με τους φρικωδεις αιρετικους"?

Ανώνυμος είπε...

Το Πρωτείο του Αγιωτάτου Επισκόπου Ρώμης είναι ιστορικά κατοχυρωμένο και οι περισσότεροι ορθόδοξοι ηγέτες το αποδέχονται και το σέβονται. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είναι αυτό που λέει το ονομά της, δηλ. ΚΑΘΟΛΙΚΗ και αυτό το διακηρύττουμε urbi et orbi. Ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία ορισμένων φονταμενταλιστών ορθοδόξων δεν κάνει καλό στο θεολογικό διάλογο, ας αφήσουν επιτέλουν τον κ. Βαρθολομαίο να πράξει το σωστό.

Ανώνυμος είπε...

Η Ρωμαιοκαθολική "Εκκλησία" μπορεί να λέει ότι είναι "ΚΑΘΟΛΙΚΗ", και γενικώτερα μπορεί να λέει ότι θέλει.
Το θέμα είναι τι λέει ο Θεός, και η Ιστορική Αλήθεια.

Ανώνυμος είπε...

Το Άγιον Πνεύμα όπου θέλει πνει γιά να κάνει Το Θαύμα,για να σπρώξει στην ορθή Πίστη.Όμως Το Αγ Πνεύμα στέκεται στην αλήθεια[από το ευαγγέλιο]γιατί είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ[πάλι από το Ευαγγέλιο].Επίσης η αγιότητα προέρχεται από την αλήθεια[πάλι] από το Ευαγγέλιο[Εάν θέλετε σας δίνω και τα χωρία..]Και η αλήθεια είναι Το Πνεύμα.Επίσης,αυτός που δεν είναι ενωμένος μαζί μου είπεν Ο Κύριος,θα τον πετάξουν σαν την κλιματόβεργα[πάλι από το Ευαγγέλιο και αυτό].Αυτό σημαίνει πως εκτός εκκλησίας της Μιάς Αγίας Καθολικής καιΑποστολικής δεν υπάρχει σωτηρία και αφού δεν υπάρχει σωτηρία δεν υπάρχει και Άγ.Πνεύμα.Όσοι φεύγουν από τη Μία Εκκλησία την αληθινή [Πατερικη γνώμη ..Αγ Κυπριανός ]δεν έχουν τη Χάρη Του ΑΓ.Πνεύματος και αυτό γιατί Το Άγ.Πνεύμα είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ.Οι Λατίνοι δεν έχουν την αλήθεια στα δόγματά τους.Μας χωρίζει άβυσσος ..Το Άγ Πνεύμα όπου θέλει πνει και αυτό γίνεται σε περιπτώσεις που γνωρίζει πως κάποιος εκτός εκκλησίας έχει την επιθυμία να βρει την αλήθεια.ότε ΤοΠνευμα τουαποκαλύπτεται γιά έθει στην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ[Βλέπε αγ.Σεραφήμ του Ρόουζ ,πατήρ Σωφρόνιος του Έσσεξ κ.λ.π].Ούτε Αποστολική διαδοχή έχουν οι Λατίνοι ούτε μυστήρια αυθεντικά έχουν.Θαύματα γίνονται και στους Μουσουλμάνους ,Ο Θεός βρέχει επί δικαίων και αδίκων.Αυτό δεν σημαίνει πως τα δόγματά τους έχουν τη Χάρη Του Αγ.Πνεύματος.Να με χαίρονται οι πνευματικοί μου αλλά δεν υπάρχει μισαλοδοξία στους χριστιανούς για να ονοματίζονται αδίκως ΄΄ταλιμπαν΄΄ή ΄΄βετεράνοι΄΄ή ΄΄νεοζηλωτές΄΄ ή βροντάκηδες΄΄γιατί δεν πιστεύουν κάτι που δεν έχει θεμελιωθεί αλλά πιστεύουν και βαδίζουν πάνω στο Ευαγγέλιο Του Χριστού βάσει του οποίου θα κριθούμε όλοι και όπως λέγει το Ευαγγέλιο θα τιμωρηθούν αυτοι που δεν πιστεψαν στο Ευαγγέλιο.Επομένως,εάν ανοίξετε και λίγο το Ευαγγέλιο θα δείτε πως ο ασφαλέστερος τρόπος να βαδίζει κανείς στην πνευματική ζωή είναι όχι μόνον να Κοινωνεί αλλά να γωρίζει με ποιόν Κοινωνεί έτσι ώστε όχι μόνον η πίστη αλλά και η Γνώση σαν δίδυμες αδελφές ενωμένες να αποτελούν την ουσία της πίστης.-
-Αυτά χωρίς μισαλοδοξία αλλά με αγάπη Χριστού.

Ανώνυμος είπε...

10:13.Ούτε Αποστολική διαδοχή έχουν οι Λατίνοι ούτε μυστήρια αυθεντικά έχουν
Αυτό δεν σημαίνει πως τα δόγματά τους έχουν τη Χάρη Του Αγ.Πνεύματος.
αυτες ειναι σοβαρες διαπιστωσεις και αναρωτιεται κανεις πως ειστε σιγουρος γι αυτα που λετε-γνωριζετε οτι ολα τα δογματα της δευτερης χιλιετιας εχουν και ορθοδοξη ερμηνεια διοτι στην ουσια (φιλιοκβε πρωτειο) ως διδασκαλιες υπαρχουν και στην πρωτη και υπο προυποθεσεις εγινοντο δεκτες απο τους ανατολικους η "φραγγικη" (δηλ αυτη της φραγγικης φεουδαρχιας- γιατι μην ξεχνατε οτι και απλοι φραγγοι υπεστησαν την ιδια στερηση ελευθεριας με τους ρωμιους της δυσης απο τους φεουδαρχες) εφαρμογη τους(πρωτειο εξουσιας κλπ) ειναι αυτη που τα καθιστα προβληματικα και απωλουν μερος της αυθεντικοτητας τους. Επομενως δεν ειναι μαυρο ασπρο και δεν ταυτιζεται κατα τη γνωμη μου συλληβδην η δυτικη εκκλησια με την εννοια του "παπισμου" οπως εξεφρασθη στους αιωνες.
Αυτο ομως δεν καθιστα αιρεση συλληβδην την δυτικη εκκλησια ουτε οι τυχον τοπικες συνοδοι που εγενοντο στην οθωμανοκτατια ηταν απαλλαγμενες απο την εμπαθη εκατερωθεν πολεμικη και βεβαια δεν εχουν το κυρος των οικουμενικων συνοδων. Γενικως διακρινετε μεταξυ της μερικης αυθεντικοτητας και της εγκυροτητας-αποστολικης διαδοχης κλπ

Ανώνυμος είπε...

Το ζήτημα είναι οτι εξισώθηκε αγαπητέ-η η αλήθεια με το ψεύδος και δεν υπάρχει αλήθεια.Οι Οικουμ. Σύνοδοι πάντα είχαν πυξίδα τα 4 Ευαγγέλια.Όταν και άγγελος Κυρίου να κατέβει μας λέγει η Γραφή καΙ να κηρύξει αντίθετα από όσα σας έχουν παραδοθεί εσείς να μην τον πιστέψετε.Εμείς λαικά παιδιά είμαστε,δεν ξέρουμε από πρακτικά Οικ.Συνόδων.Λίγα γνωρίζουμε.Όμως πυξίδα μας είναι Το Ευαγγέλιο Του Χριστού .Το λοιπόν δέχομαι να με πείτε όπως νομίζετε ,εσείς δέχεστε την αλήθεια Του Ευαγγελιου;Με αυτό θα κριθούμε όλοι.Τα δόγματα της Πίστης μας είναι αυθεντικά γιατί είναι η αλήθεια.Όλες οι εκκλησίες μπορεί να λέγονται εκκλησίες όμως δεν ειναι η της Του Χριστού Εκκλησία ,η Μια Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.Αλλιώς δεν θα υπήρχε ένα Βάπτισμα,ένα Ευαγγέλιο,ένα Πνεύμα. Μπλέξαμε όμως στα παζάρια Του Βατικανού με τους τίτλους τιμής και τα συναφή και χαλάσαμε την αυθετικότητα δυστυχώς!ΚΑΙ ΑΝ ΈΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΡΘΌΔΟΞΗ ΑΥΘΕΝΤΙΚΌΤΗΤΑ ΤΑ ΠΑΠΙΚΑ ΔΟΓΜΑΤΑ θεωρείτε πως σώζουν;Η Θεία Χάρη σώζει και ο αγώνας εξαγιασμου μέσα στην εκκλησία.Τι να τα κάνω τα δογματα όταν δεν σώζουν καλέ μου;ΤΑ ΔΌΓΜΑΤΑ ΕΊΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΖΕΊ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΌΤΙ ΤΑ ΔΌΓΜΑΤΑ ΕΊΝΑΙ Η ΑΛΉΘΕΙΑ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Δημήτρης είπε...

Ένας Θεός που από τα δισεκατομμύρια ανθρώπων καταφέρνει να σώσει μόνο τους δύο που αναφέρεις δεν είναι ο Θεός του Ευαγγελίου (που μας ζάλισες)

Ανώνυμος είπε...

Ο αρθρογράφος είναι γνωστός οικουμενιστής θεολόγος της Λάρισας. Εδώ και χρόνια προβάλλει τον Πάπα και την "Ενωση των Εκκλησιών". Του τά΄ μαθε καλά τα γράμματα ο δάσκαλός του αρχιουκουμενίσταρος Πέτρος Βασιλειάδης του Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ.

ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ

Haris Andreopoulos είπε...

Αξιότιμε κ. "ΣΤΟΥΔΙΤΗ".
Ευχαριστώμεν την Υμετέραν Ελλογιμότηταν, την εμφορουμένην τα μάλα φρονήματος ορθοδόξου και τούτου ένεκεν μεγαλοψύχως εις ημάς επιτρέπουσαν να έχομεν άποψιν διάφορον της υμετέρας και να την καταγράφομεν το μέν δημοσίως, το δε επωνύμως.

Εύχεσθε υπέρ της εμής ελαχιστότητος και μετριότητος.

Καλόν υπόλοιπον εν τη Αγία, Μεγάλη Τεσσαρακοστή και Καλή Ανάστασιν να έχετε!

Χάρης Ανδρεόπουλος

Related Posts with Thumbnails