Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

"ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ" ΤΩΝ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ ΚΑΙ ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΤΣΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΓΙΣΔΑΚΗ


Τρία χρόνια μετά το Oscar για τα «Παιδιά του Πειραιά», ο Μάνος Χατζιδάκις συνεργάζεται με τον Ελία Καζάν για την μουσική της ταινίας AMERICA AMERICA (1962-63). Θέλοντας να διαφοροποιηθεί από την γραφικότητα του φολκλόρ που είχε δημιουργηθεί με το μπουζούκι στα «Παιδιά του Πειραιά», χρησιμοποιεί στην ταινία ως κυρίαρχο μουσικό όργανο το σαντούρι. Έτσι, η ενορχήστρωση στα μουσικά θέματα και στα τρία τραγούδια σε στίχους του Νίκου Γκάτσου διατηρούν στο ακέραιο την ελληνικότητα τους.
Η μουσική που ηχογράφησε με την Πειραματική Ορχήστρα Αθηνών στην Ελλάδα (11-20 Οκτωβρίου 1963), περιγράφει με λυρικό τρόπο και με όλα εκείνα τα στοιχεία του διαχρονικού Χατζιδακικού ύφους, το ταξίδι του ανθρώπου προς αναζήτηση ενός καλύτερου τόπου, ενός καλύτερου μέλλοντος. Γιατί όπως γράφει κι ο Καζάν, … όλοι ερχόμαστε ΑΠΟ κάπου, είμαστε όλοι ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ κι όλοι ήρθαμε εδώ, ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΑΤΙ. 
Σήμερα προτείνουμε τους τελευταίους στίχους του Νίκου Γκάτσου για μια μουσική (The Voyage) του Μάνου Xατζιδάκι που γράφτηκε για την ταινία  America America. Ο συνθέτης σχεδίαζε μια συλλογή τραγουδιών με τίτλο Τα Κινηματογραφικά. Η συλλογή δεν έγινε, έγινε όμως το ταξίδι. Στην ουσία πρόκειται για το τελευταίο Ταξίδι που κάνανε μαζί, για έναν αποχαιρετισμό με αφορμή μια νεανική φωνή.
Το πρώτο βίντεο που παραθέτουμε με το τραγούδι Το ταξίδι, την τελευταία συνεργασία Χατζιδάκι - Γκάτσου, είναι από την συναυλία-αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο, με αφορμή τα 100 χρόνια από την γέννηση του, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Το Μουσικό σύνολο διευθύνει ο Μίλτος Λογιάδης και τραγουδάει ο τελευταίος Χατζιδακικός τραγουδιστής - εννοώ ως επιλογή του ίδιου του Χατζιδάκι - ο Βασίλης Γισδάκης.


Οι στίχοι του τραγουδιού έχουν ως εξής:

Τρέχω πετάω κυνηγάω πουλιά και όνειρα, 
και κάθε μέρα κολυμπάω σε πιο βαθιά νερά 
Θέλω τον κόσμο να αγκαλιάσω με ένα ζεστό φιλί, 
και από τη δύση μου να φτάσω ως την ανατολή. 
Μα είναι φίδι το ταξίδι 
είναι χολή μαζί και ξύδι, 
σε ένα μεγάλο αγκάθινο σταυρό 
όμως εγώ δεν κάνω πίσω 
ούτε τον δρόμο μου θ' αφήσω, 
ώσπου λιμάνι σίγουρο να βρω. 
Θέλω τον κόσμο να αγκαλιάσω με ένα ζεστό φιλί, 
και από τη δύση μου να φτάσω ως την ανατολή. 
Τρέχω, πετάω, χαιρετάω τα πιο τρελά παιδιά 
Και κάθε πέτρα που πατάω ανοίγει σαν καρδιά 
Δείχτε μου δρόμο να περάσω με ήλιο με βροχή, 
Θέλω τον κόσμο ν' αγκαλιάσω και πάλι απ' την αρχή. 
Μα είναι φίδι το ταξίδι 
είναι χολή μαζί και ξύδι, 
σε ένα μεγάλο αγκάθινο σταυρό 
όμως εγώ δεν κάνω πίσω 
ούτε τον δρόμο μου θ' αφήσω, 
ώσπου λιμάνι σίγουρο να βρω. 
Δείχτε μου δρόμο να περάσω με ήλιο με βροχή, 
Θέλω τον κόσμο να διαβάσω και πάλι απ' την αρχή.

Το ίδιο τραγούδι ας το ακούσουμε τώρα από τον Βασίλη Γισδάκη, μόνο με τη συνοδεία πιάνου. Μια εκδοχή που λάτρευε, θα λέγαμε, ο Μάνος Χατζιδάκις.
Η ερμηνεία είναι από την εκπομπή της Μπήλιως, Τσουκαλά "ΕΧΕΙ ΓΟΥΣΤΟ", (ΝΕΤ 21/9/ 2011), αφιερωμένη στα 100 χρόνια από την γέννηση του Νίκου Γκάτσου.



Κι ακόμα μία εκδοχή.
Ο Βασίλης Γισδάκης τραγουδάει a capela στίχους από Το Ταξίδι των Χατζιδάκι - Γκάτσου. 



Π.Α.Α.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails