Αναλογίζομαι το μαρτύριο του Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, ενός αγίου του 20ου αι., και των σύγχρονων οσιακών μορφών, Παϊσίου του Αγιορείτου, Γέροντος Πορφυρίου και Αρχιμ. Ιάκωβου Τσαλίκη.
Αυτοί οι πατέρες δεινοπαθούν, στην κυριολεξία, μετά θάνατον, από τους “ευσεβείς χριστιανούς”.
Ο Άγιος Λουκάς έχει καταστεί υπόθεση εμπορική. Θεωρείται θαυματουργός και ως εκ τούτου οι σημερινοί “γεροντάδες” εκμεταλλεύονται τον εν αφθονία γύρω μας ανθρώπινο πόνο και θησαυρίζουν με απίθανους τρόπους στο όνομα του Αγίου. Δεν εννοώ μόνο χρήματα, αλλά και την επάρατη εξουσία επί του ποιμνίου, στο όνομα μιας κατασκευασμένης – φευ! - ελπίδας...
Ο Άγιος Λουκάς από την Κριμαία είναι πλέον πιο δημοφιλής κι από την Παναγία. Για παράδειγμα στον Μητροπολιτικό Ναό της Πάτρας έχει σαφώς υποσκελίσει την Ευαγγελίστρια. Αλλά και γενικά παντού στην Ελλάδα η “λατρεία” του ξεφυτρώνει εκεί που δεν το περιμένεις. Στον πρόσφατο έρανο της Αγάπης στην Αθήνα, μια κεντρική ενορία μοίραζε ως “αντίδωρο” στους πιστούς που προσέφεραν τον όβολό τους μια πλαστικοποιημένη εικόνα του Αγίου Λουκά!
Ούτε που το είχε φανταστεί ο Άγιος ότι θα “εισέβαλε” στην Ελλάδα του 21ου αι. και θα την κατακυρίευε κυριολεκτικώς!
Οι γέροντες Παϊσιος, Πορφύριος και λιγότερο ο Ιάκωβος, είναι στην ημερήσια διάταξη. Για ό,τι και να συμβαίνει στον εκκλησιαστικό ή κοινωνικό χώρο, οι “ευσεβείς” ανασύρουν από τα τεράστια σεντούκια τους κι από ένα τσιτάτο “του γέροντα” για την περίσταση. Θαρρεί κανείς πως αυτοί οι ασκητές δεν έκαναν τίποτε άλλο στη ζωή τους παρά να ομιλούν περί παντός επιστητού και ...ανεπαισθήτου. Μίλησαν ακόμη και για την “μεταπατερική και συναφειακή” θεολογία και την κατακεραύνωσαν (!!!) ή ακόμη για το ότι ο καθαιρεθείς επίσκοπος Αρτέμιος της Σερβικής Εκκλησίας ήταν ο καλύτερος απ' όλους τους Σέρβους ιεράρχες και άλλα παρόμοια απίθανα και παρανοϊκά. Εννοείται, επίσης, πως έχουν προφητεύσει όλα τα μελλούμενα κακά.
Σκέπτομαι πραγματικά αυτούς τους σύγχρονους ...μάρτυρες. Τι τραβάνε στα χέρια των αδηφάγων “ευσεβών χριστιανών”, οι οποίοι τους κραδαίνουν ως δαμόκλειο σπάθη επί τας κεφαλάς πάντων και πασών!
Το δε εμπόριο γύρω απ' αυτούς (χιλιάδες βιβλία, cd's, εικόνες και άλλα απίστευτα) ούτε που θα το φαντάζοταν οι ταπεινοί γέροντες.
Ίσταμαι ενεός προ του μαρτυρίου το οποίο υφίστανται. Διαστροφή και εκμετάλλευση. Ό,τι ακριβώς λέει ο Ντοστογιέφσκι στη σκηνή του Μεγάλου Ιεροεξεταστή, που μας αποκαλύπτει πόσο ο χριστιανισμός μας απέχει πόρρω του Χριστού.
Π.Α.Α.
3 σχόλια:
Θα σας το ξαναπω... Πορρω του Χριστου απεχουν οχι μονο οι ευσεβιστες και οι συμπλεγματικοι που εκλαμβανουν την Αγια μας Εκκλησια ως ψυχολογικο ορμεμφυτο θρησκευτικο γεγονος, αλλα και οσοι εχουκ καθισει επι των Αποστολων και Αγιων Πατερων καθεδρας και δεν εχουν αφησει τιποτα ορθιο με τα οσα πραττουν και πραγματευονται... Αντε και λιγη διακριση...
Μια και αναφέρθηκε η διάκριση ας αναφέρουμε τον ορισμό της.
"Διάκρισις είναι: η αλάνθαστη γνώσις και αντίληψις του θείου θελήματος σε κάθε καιρό και τόπο και περίπτωσι, η οποία συνήθως υπάρχει στους καθαρούς κατά την καρδιά και το σώμα και το στόμα.
Διάκρισις σημαίνει συνείδησις αμόλυντη και καθαρότης αισθήσεων".
(Ι. Σιναϊτου, Κλίμαξ, Λόγος 26ος, 1)
Σχόλιο: Δύσκολα αποκτά κανείς διάκριση.
Απ τη μια οι πιστοί που αρέσκονται και επιζητούν θαύματα, για να στηρίξουν την εύθραυστη κατά πως φαίνεται πίστη τους, που έχουν εντρυφήσει σε ότι αφορά τις σύγχρονες αυτές μορφές και αντικατέστησαν το ευαγγέλιο με το πηδάλιο.
Από την άλλη οι σπεσιαλίστες του εκκλησιαστικού μάρκετινγκ (βιβλία, cd, εικόνες κ.α.) αυτοί που κάνουν τα πραγματικά best sellers. Έχετε διανοηθεί τους τεράστιους αριθμούς σε πωλήσεις αντιτύπων από τις ενορίες και από τους «κύκλους», τις συνεχείς επανεκδόσεις που θα ζήλευαν ακόμα και νομπελίστες, αλλά κυρίως ότι όλα αυτά να γίνονται αφορολόγητα, δίχως ΦΠΑ, δίχως δελτία αποστολής, δίχως ενοίκια και ΤΕΒΕ ή ΙΚΑ.
Ευτυχώς που οι άνθρωποι διακρίνονται από ορθόδοξη σεμνότητα και δεν επαίρονται για τον τεράστιο όγκο πωλήσεων, έτσι δεν φθάνει τίποτα στα άθεα αυτιά της εφορίας. Άλλωστε τσεπώνουν το παραδάκι πάντα «προς δόξαν Θεού».
Δημοσίευση σχολίου