Σάββατο 12 Απριλίου 2008

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΟΡΟΜΗΛΑ




Mια γυναίκα της "άλλης Ελλάδας". Μια πρέσβειρα του Οικουμενικού Ελληνισμού. Μια ιστορικός που δεν καταγράφει απλώς, αλλά βιώνει μέχρι το μεδούλι την ιστορία. Η Μαριάννα Κορομηλά. «Συνήθισα» είπε σε μια συνέντευξή της στο ΒΗΜΑ (30-3-08) «να πετιέμαι από τον ένα χώρο στον άλλο, να κάνω συνδυασμούς και συσχετισμούς, να παρασύρομαι από συνειρμούς, να κινούμαι από τον παρελθόντα χρόνο στον παρόντα. Συντροφιά πάντα με τους απόντες, τα τάγματα των αγγέλων και των δαιμόνων που φτερουγίζουν γύρω μου και μου δείχνουν τα ίχνη που άφησαν. Αυτοί είναι οι δικοί μου άνθρωποι. Ολοι τους υπέροχοι».


Είναι και πάλι στην επικαιρότητα λόγω του καινούριου της βιβλίου Η Μαρία των Μογγόλων (εκδ. Πατάκη). Μας φέρνει στο προσκήνιο μια λησμονημένη εν πολλοίς γυναικεία μορφή του Βυζαντίου, ίσως και μυστηριώδη, την Μαρία Κομνηνή Παλαιολογίνα Διπλοβατάτζινα, κόρη του στρατηγού και μετέπειτα αυτοκράτορα Μιχαήλ Η´ Παλαιολόγου, που γεννήθηκε στη Νίκαια της Μικράς Ασίας στα 1252 ή 1253. Που οκτώ χρόνων αντίκρισε τη Βασιλεύουσα και Δεκαπενταύγουστο του 1261 μπήκε θριαμβευτικά με τον αυτοκράτορα πατέρα της στο Κάστρο, από την Πύλη τη Χρυσή, όπως του το 'χε προφητέψει η μεγάλη του αδερφή σαν τον κανάκευε μωρό στα γόνατά της. Και μετά προοριζόταν για το κρεβάτι ενός Μογγόλου...

Μια ιστορία σαν παραμύθι...

Με αφορμή, λοιπόν, το καινούριο της βιβλίο η Μαριάννα Κορομηλά δίνει σήμερα μια ουσιαστική συνέντευξη στην Μάνια Στάικου (culture, Ο Κόσμος του Επενδυτή), την οποία αξίζει, αγαπητοί φίλοι, να διαβάσετε ολόκληρη. Παραθέτω ενδεικτικά αποσπάσματα για να πάρετε μια... αρωματική γεύση Έλληνος λόγου.

"Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί ως ιστορικός νιώθω έλξη για το Βυζάντιο. Η βυζαντινή περίοδος είναι η πιο συκοφαντημένη και παραμένει άγνωστη ακόμη και σήμερα. Ίσως να έπαιξε κάποιο ρόλο η νεανική αντίδρασή μου σε όλη αυτή τη στείρα αρχαιολατρία, που δυστυχώς δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο. Στο σχολείο δεν διδάσκεται το εύρος της αρχαιότητας.

Η Ορθοδοξία είναι σύμφυτη με το Βυζάντιο και την ιστορία του Ελληνισμού. Ο Ταρίκ Άλι λέει: Είμαι μουσουλμάνος μη μουσουλμάνος. Έτσι πρέπει να βλέπουμε κι εμείς τη θρησκεία μας. Η Ορθοδοξία είτε πιστεύουμε είτε δεν πιστεύουμε, είναι κομμάτι του εαυτού μας και υπάρχουν παντού σημάδια της: από το ξωκλήσι που συναντά ένας ορειβάτης μέχρι το αεράκι του Επιταφίου που έλεγε ο Χατζιδάκις. Ολόκληρη η ελληνική φύση σε οδηγεί προς το Πάσχα, ανεξάρτητα από τις αντιλήψεις σου. Αν ζούσε κάποιος στην Ταϊλάνδη, δεν θα ένιωθε το ίδιο γιατί η φύση του τόπου του τον ωθεί σε άλλες γιορτές ή μυθολογίες. Δεν μπορώ να νιώσω κανενός είδους θρησκευτικό συναίσθημα βλέποντας έναν γυμνό αρχαίο θεό, με συγκινεί απλώς αισθητικά. Βλέποντας μια βυζαντινή εικόνα, μπορεί να νιώσω κάτι πιο οικείο.

Υπάρχει και ο ορθόδοξος, ελλαδικός φονταμενταλισμός, παρ' ότι έχουμε προσωπικότητες όπως ο Αναστάσιος των Τιράνων. Ανήκω σε μια γενιά που, επειδή έζησε το Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών, θα μπορούσε να αναπτύξει έναν αρνητισμό για το Βυζάντιο. Όμως, ανακάλυψα σε αυτή την εποχή άλλα πράγματα και επέστρεψα σε μια άλλη ορθοδοξία, οικουμενική, ευρύτερη, με μεγαλύτερη πνευματικότητα".

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Διάβασα τη συνέντευξη Παναγιώτη. Υπέροχη! Τι άνθρωποι υπάρχουν στην Ελλάδα. Κι εμείς ασχολούμαστε με κάτι σκουπίδια.

ΞΥΠΝΑΤΕ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΕΕΕΕΕΕΣ!

Ανώνυμος είπε...

2 συν από εμένα κ.Ανδριόπουλε ,που σας έχω επικρίνει κατα καιρούς για τον άκρατο φιλοπατριαρχισμό και τα ,κατά την γνώμη μου,δογματικά ατοπήματα σας.

ένα + για την παρουσίαση της όντως σπουδαίας (και διωχθείσης από το κρατικό ραδιόφωνο) Μαριάννας Κορομηλά.Πραγματικά μάς διδάσκει ιστορία και γλυκαινει τις ψυχές μας.

κι ένα ακόμα + για την παρουσίαση του Ακαθίστου στην Αγ.Ειρήνη.
Νομίζω πως η Αγ.Ειρήνη εξελιχθηκε στην ψαλτική μητρόπολη της Αθήνας και όχι μόνο.
στον χοράρχη της ΕΛΒΥΧ ,Λυκούργο Αγγελόπουλο αξίζουν πολλά εύσημα για την επιμονή και υπομονή στην σπουδή και διδασκαλία της ψαλτικής τεχνης παρά τα πολυποίκιλα εμπόδια που συνάντησε.
και οπωσδήποτε ευχαριστίες σε όλα τα μέλη της ΕΛΒΥΧ για τις πολλές όμορφες και κατανυκτικές στιιγμές που μάς εχετε χαρίσει.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κύριε Ανδριόπουλε,

Σας ευχαριστούμε για την προβολή από το ιστολόγιό σας μιας ακόμη σπουδαίας μορφής, μιας γυναίκας "ωραίας σαν Ελληνίδας".

Όπως μας θύμισε και ο παραπάνω ανώνυμος σχολιαστής, η Κυρία (με Κ κεφαλαίο) Μαριάννα Κορομηλά διώχθηκε από το κρατικό ραδιόφωνο ύστερα από 31 ολόκληρα χρόνια δημιουργικής παρουσίας στα ερτζιανά. Αν δεν απατώμαι, η εκπομπή της "Ταξιδεύοντας στον χώρο και τον χρόνο" υπήρξε η μακροβιότερη εκπομπή λόγου στο ελληνικό ραδιόφωνο: η Μαριάννα Κορομηλά, με την κατεξοχήν ραδιοφωνική της φωνή, κάθε Σάββατο πρωί "εισέβαλλε" στα σπίτια μας και μας ταξίδευε με τον μοναδικό της τρόπο στον "χαμένο χρόνο και τον λησμονημένο χώρο" του οικουμενικού Ελληνισμού.

Η απόλυσή της από την ΕΡΤ ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στον διαδικτυακό χώρο (σχεδόν 15.500 επισκέψεις διαμαρτυρίας και σχόλια στο radiofono.gr, πάμπολλες αναρτήσεις από bloggers, κ.λπ.). Η Μαριάννα Κορομηλά (εύλογα, μετά την εξευτελιστική της απόλυση) δεν ξαναγύρισε ποτέ στην κρατική ραδιοφωνία (μόνο πέρυσι επέστρεψε, δίνοντας μεγάλη χαρά στους χιλιάδες φίλους της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, από το ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ με την εκπομπή "Επιστρέφοντας στην Ανατολή", μια συνεργασία που όμως δεν έμελλε να κρατήσει πάνω από ένα χρόνο...)

Κλείνοντας το σχόλιό μου αυτό, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω μια "λεπτομέρεια", διόλου ασήμαντη (και οι νοούντες νοείτωσαν...):

Η πολύχρονη συνεργασία της Μαριάννας Κορομηλά με την ΕΡΤ έληξε με έναν προκλητικά άκομψο τρόπο: με ένα απλό τηλεφώνημα από μια υπάλληλο της διευθύντριας του Β΄ Προγράμματος!!! Με τον πλέον εύγλωττο τρόπο επεσήμανε αυτή την πικρή και εξοργιστική αλήθεια η ίδια η ιστορικός με επιστολή που δημοσίευσε εκείνη την εποχή - ιδού μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

"Μία άκομψη απόλυση μετά από τριακόσιους εβδομήντα μήνες (ή τριάντα χρόνια και δέκα μήνες: Σεπτέμβριος 1975-Ιούνιος 2006). Η συνεργασία μου με την Ελληνική Ραδιοφωνία (τότε ΕΙΡΤ) άρχισε το καλοκαίρι του 1975, όταν ο Μάνος Χατζιδάκις ετοίμαζε το νέο Τρίτο Πρόγραμμα. Τελικά, βγήκαμε στον αέρα την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου. Από τότε, η σχέση μου με το κρατικό Ίδρυμα είναι αδιάλειπτη."

"...η ώρα της αιφνιδιαστικής απόλυσής μου διά εξευτελισμού είχε φτάσει. Στις 27 Ιουνίου [2006] μου τηλεφώνησε μία υπάλληλος από το γραφείο της κ. Μαργαρίτας Μυτιληναίου για να μου πει ότι η σύμβασή μου έληγε σε τρεις ημέρες και ότι δεν μπορούν να την ανανεώσουν.
Ανάμεσα στα άλλα που ψέλλιζε το ταλαίπωρο κορίτσι, είπε και το αμίμητο "να της τηλεφωνήσω γύρω στις 20 Σεπτεμβρίου, για να δουν αν μπορούν να μου κάνουν σύμβαση για τον Οκτώβριο" (αυτό θα πει έγκαιρος προγραμματισμός)..."

"Έτσι όπως μεθόδευσαν την απόλυση, δεν μου έδωσαν καν την ευκαιρία να αποχαιρετήσω τους φίλους ακροατές (με ορισμένους έχουμε διανύσει τριάντα τόσα χρόνια ραδιοφωνικής πορείας, που μεταφράζεται σε περισσότερες από 2.000 εκπομπές). Αυτό με στενοχωρεί βαθύτατα."

Σας ευχαριστώ για τον χώρο και τα συμπεράσματα δικά σας...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητοι συν-σχολιαστές,
η κυρία Κορομηλά στο αποχαιρετιστηριο αρθρο της, ανεφερε οτι θα δημιουργουσε ενα blog. Μήπως το γνωρίζετε?
Ευχαριστώ
Αργυρώ

Related Posts with Thumbnails